Τα κρουστά είναι μια μεγάλη οικογένεια μουσικών οργάνων. Ονομάζονται έτσι, διότι η μέθοδος διέγερσής τους είναι η κρούση. Ο παραγόμενος ήχος, δηλαδή, προκαλείται χτυπώντας το όργανο με κάποιο ειδικό εξάρτημα (π.χ. μπαγκέτα) ή με τα χέρια.

Τα κρουστά όργανα ταξινομούνται σε δύο κύριες κατηγορίες: τα μεμβρανόφωνα (η ηχοπαραγωγή οφείλεται στην ταλάντωση μιας μεμβράνης) και τα ιδιόφωνα (η ηχοπαραγωγή οφείλεται στην ταλάντωση του σώματός τους αυτού καθαυτού). Ένα σύνολο τυμπάνων (γνωστό και ως ντραμς) αποτελείται τόσο από μεμβρανόφωνα, όσο και ιδιόφωνα κρουστά.

Η διάταξη των τυμπάνων ποικίλλει ανάλογα με τις ανάγκες του μουσικού και τις απαιτήσεις του είδους μουσικής που καλείται να εκτελέσει. Η πιο συνηθισμένη διάταξη περιλαμβάνει: 1 ταμπούρο, 3 τομ-τομ, 1 μπάσο τύμπανο, 1 hi-hat, 1 crash και 1 ride. Ο τυμπανιστής χρησιμοποιεί, συνήθως, ξύλινες ράβδους (μπαγκέτες), για να θέσει σε ταλάντωση τα σχετικά μέρη του οργάνου. Έχει, επίσης, την επιλογή να παίξει με τις λεγόμενες σκούπες, με μαλλέτες και πολλά άλλα.

Η ανάπτυξη της τεχνικής στο όργανο γίνεται μέσω ρυθμικών ασκήσεων, οι οποίες έχουν ως κύριο στόχο τη βελτίωση του ήχου, την εγρήγορση, ενδυνάμωση και ανεξαρτητοποίηση των άκρων –χεριών και ποδιών– του τυμπανιστή. Ο ρόλος και η χρήση των τυμπάνων στη μουσική είναι ποικιλόμορφος. Συνήθως καλούνται να συμβάλουν στη διατήρηση ενός σταθερού παλμού. Αποτελούν το ρυθμικό μέρος ενός μουσικού σχήματος και λειτουργούν τόσο ως στήριγμα των μελωδικών οργάνων, όσο και ως σολιστικό όργανο.